Afgelopen jaar hadden we als bestuur weer interessante en leerzame uitwisselingen met deskundigen uit de farmaceutische en (complementaire) artsenwereld. Steeds legden we hun vragen voor die ons bezighielden en een aantal bevindingen uit deze dialogen wil ik graag met jullie delen.

Zoals rond de verzekerbaarheid van natuurlijke middelen, waaronder natuurlijk schildklierhormoon (NSH), iets wat ons vanzelfsprekend voortdurend bezighoudt. Wat de meesten van ons wel aan den lijve ervaren hebben, blijkt landelijk harde realiteit: verzekeringsmaatschappijen in Nederland zijn niet flexibel en die flexibiliteit neemt alleen maar af. Sterker nog: ze kunnen en mogen ook niet flexibel zijn, geen verzekeraar kan andere keuzes maken wat betreft het basispakket. Ik wist het wel, maar vond het toch

Vanuit de natuurgeneeskundige visie is het mogelijk om de schildklier meer in balans te krijgen. Zo kun je de schildklierfunctie onder andere ondersteunen met Schüssler celzouten. De Schüssler celzouten zijn mineralen die van fundamenteel belang zijn voor de opbouw en instandhouding van het lichaam.

De volgende informatie helpt je om inzicht te krijgen in de werking van celzouten. De Schüssler celzouten zijn krachtig en vereisen enige basiskennis om de juiste stappen te kunnen zetten. Bij twijfel is het raadzaam om de hulp in te schakelen van een deskundige voor een passende celzouttherapie die je gezondheid helpt ondersteunen. Ook als je veel gezondheidsklachten hebt, is het verstandig je te laten begeleiden door een therapeut.

Zoals wel vaker ontving de VGNS een mailtje van een zwangere dame met een trage schildklier. Dit was een regelrechte noodkreet. De dame in kwestie was geen lid van onze vereniging en had het nodige speurwerk achter de rug om ons te vinden.
Ze schreef het volgende: ‘Ik heb twaalf jaar lang Thyreoïdum gebruikt. Dit werd in eerste instantie voorgeschreven door een natuurarts en later door de internist. Momenteel ben ik zwanger en daarom wil mijn internist dat ik per direct overstap op synthetische medicatie. Aangezien ik drie verschillende synthetische varianten heb geprobeerd, waar ik doodziek van werd en hartproblemen kreeg, heb ik dit geweigerd.’ Ze was dus op zoek naar een arts die haar wel Thyreoïdum wilde voorschrijven, op dit zeer cruciale moment in haar leven.

In mijn vorige blog schreef ik dat ik na mijn overstap van Thyranon op Thyrax (levothyroxine) al snel klachten kreeg. Nog even ter herinnering; Thyranon was een geneesmiddel gelijk aan Thyreoïdum ofwel natuurlijk schildklierhormoon.
Tot mijn verbazing bestaat er een onderzoek uit 1992 dat ingaat op een groot aantal klachten die ik destijds ook had.
En ik was bepaald niet de enige: in januari 1989 maakte de actie ‘Medicijnlijn’ van de Consumentenbond duidelijk dat er meer hypothyreoïdiepatiënten waren die klachten hadden sinds de overstap op een T4-preparaat. Ook bij de toenmalige Schildklierstichting Nederland (SN) kwamen veel klachten binnen, waaronder vermoeidheid, gewichtstoename en spier- en gewrichtspijn. En in Groningen klopte in 1990 een patiënte met hypothyreoïdie aan bij de toenmalige Wetenschapswinkel voor Geneesmiddelen (inmiddels ‘Wetenschapswinkel voor Geneeskunde en Volksgezondheid’, onderdeel van het UMCG). Zij gaf aan dat zij sinds haar overstap op Thyrax onverklaarbare en aanhoudende klachten had. Haar verhaal leidde in 1992 tot publicatie van het rapport Klachten bij de behandeling van hypothyreoïdie door Karin Weel en anderen.
Het beschrijft een serieus en goed opgezet onderzoek. Het wrange is dat het, gezien de strekking en de conclusies, ook nú geschreven had kunnen zijn: er is sindsdien niets veranderd aan de behandeling en meting van hypothyreoïdie, laat staan aan de bejegening van hypothyreoïdiepatiënten. Om van uit je vel te springen!

Josee stelt zich voor

Het bestuur van de VGNS heeft me gevraagd een reeks blogs te schrijven over leven met een schildklieraandoening en over het gebruik van natuurlijk schildklierhormoon (NSH). Dat doe ik graag, want ondanks het feit dat ik sinds twee jaar NSH slik en weer behoorlijk functioneer als journaliste en vertaalster, blijven er nog genoeg vragen over. In deze eerste blog vertel ik eerst hoe ik bij de VGNS terecht ben gekomen.

Zelf behoor ik tot de kleine groep die is geboren met een trage schildklier. In 1964 zat de schildklierfunctie nog lang niet in de hielprik. Dus toen ik kort na mijn geboorte steeds zieker werd, stonden de artsen voor een raadsel, totdat een van hen besloot toch ook nog maar de schildklierfunctie te testen. Met NSH – onder de merknaam Thyranon – knapte ik al snel op. De vertraagde behandeling heeft helaas wel geleid tot een hersenbeschadiging.