Door Robert Linschoten, arts voor preventieve, orthomoleculaire- en natuurgeneeskunde

Het aantal mensen met onvoldoende schildklier activiteit wordt in Nederland momenteel op meer dan 1000.000 geschat (2). Dat is veel meer dan bijvoorbeeld personen met diabetes. (Dr J. Hertoghe stelt dat 40 % van de West Europeanen met hypo te doen krijgt)
De toename van overgewicht (30% in Nederland) is epidemisch en de schildklier speelt daarbij een rol. Overgewicht is een risicofactor voor de gezondheid net zoals ook hypertensie, hypercholesterol-aemie, roken, onvoldoende beweging.
Vooral vrouwen (8 maal vaker dan mannen) hebben last van een te lage schildklierfunctie, mogelijk omdat zij emotioneler zijn en gedurende hun leven meer hormonale schommelingen (zwangerschap en overgang) hebben.

Van grote betekenis

De schildklier is van grote betekenis voor het regelen en handhaven van het gewicht, omdat door haar geproduceerde hormonen de vet-, koolhydraat- en eiwitstofwisseling en andere klieren van interne secretie beïnvloeden.
Verder hebben schildklier hormonen invloed op zuurstof gebruik, warmteproductie en groei. Jonge kinderen, die geen of nauwelijks schildklierfunctie hebben en verder onbehandeld blijven, vertonen dwerggroei en zwakzinnigheid.

Congres MBOG-ABNG 2000, 29 augustus 2009

door Robert Linschoten

Eerst Conclusies:

• Biologische middelen zoals Armour [Forest] en Thyreoidum verdienen voorkeur
• De diagnose Hypothyreoidie is een klinische! Bloedwaarden geven meestal te weinig informatie
• Wij moeten weer leren klinisch te kijken en niet op bloedwaarden blind varen
• Psychische stoornissen zijn vaak het gevolg van Hypothyreoidie, met name ook postpartum depressie (prof. H. Drexhage, Erasmus MC werkt eraan)
• Als T4 en T3 te hoog zijn: niet schrikken, mits er geen klinische hyperthyreoidie verschijnselen zijn
• Subklinische Hypothyreoidie ook behandelen
• Niet bang zijn voor conflicten met reguliere artsen (Internisten) en IVG

Keynote: Onwetendheid, onbegrip en onnozelheid zijn de pijlers van Evidence Based Medicine. Dit is een opmerking uit een voordracht van prof. J. Keppel Hesselink, voorzitter
van de Stichting voor Innovatief Onderwijs en Onderzoek Complementaire Behandelwijzen (April 2009).
Wij zijn niet tegen Evidence Based Medicine en wetenschappelijk onderzoek, maar er wordt dermate mee gemanipuleerd dat het vaak onbetrouwbaar is.
Mijn betoog vandaag is geen wetenschappelijk betoog, maar een aantal overwegingen, een verhaal over ervaringen (Erfahrungsheilkunde) en een aantal algemene problemen.
Dr. Shames en Emar Vogelaar doen het wetenschappelijke deel op dit Congres.

Inleider: R. Linschoten (RL)

Samenvatting:

1. TSH is geen betrouwbare maatstaf ter beoordeling van het al dan niet aanwezig zijn van een hypothyreoidie.
2. De diagnose hypothyreoidie wordt, behalve op grond van de klinische verschijnselen, gesteld met behulp van systematische meting van de lichaamstemperatuur.
3. De 24-uurs uitscheiding van schildklierhormonen in de urine is niet geschikt voor de diagnostiek en het begeleiden van de behandeling van hypothyreoidie, zulks in afwijking van eerdere suggesties.
4. Alvorens hypothyreoidie te behandelen moet de bijnierfunctie goed bevonden worden.
5. De behandeling begint met toediening van 200 mcg selenomethionine.
6. Het toedienen van thyrax (T4) is in veel gevallen van hypothyreoidie niet toereikend.
7. Schildklierhormoon wordt voorgeschreven in de vorm van biologisch schildklierextract (thyreoidum), dat alle schildklierhormoonvarianten bevat. Soms wordt een combinatie met thyrax geadviseerd.

Inleiding

In het ochtendprogramma was de ziekte van Lyme aan de orde. RL komt dus in de verleiding om daar een vergelijking mee maken. Om te beginnen is het ziektebeeld hypothyreoidie veel eenvormiger dan de ziekte van Lyme, waarvan ongeveer 450 varianten bestaan. RL bedoelt niet dat hypothyreoidie heel gemakkelijk te herkennen is, of dat de symptomatologie beperkt is en dat iedere patiënt dezelfde symptomen heeft; integendeel. Hypothyreoidie kan op vele wijzen aan de dag treden, maar als deze diagnose wordt overwogen is het betrekkelijk simpel om de diagnose te stellen. Bovendien kan, als de diagnose hypothyreoidie eenmaal is gesteld, op relatief eenvoudige wijze en in vrij korte tijd een bevredigend therapeutisch resultaat bereikt worden. Bij de ziekte van Lyme ligt dat veel moeilijker.
Voor de volledige symptomatologie van hypothyreoidie verwijst RL naar de syllabus die is samengesteld door de gelijknamige werkgroep.